Dzieci Puźnik

Ratowice to niezwykła miejscowość, którą tworzą ludzie i historia. W dawnych Rattwitz mieszkały dzieci niemieckie. Tutaj chodziły do szkoły, jeździły ulicą na rowerach wzdłuż młodych lip i karmiły łabędzie. Pewnego zimowego dnia wyjechały do Niemiec. Zostawiły swoje Rattwitz. Zapewne tęskniły, bo wracały tutaj przez lata, wspominając przeszłość i dzieciństwo. Do zniszczonych Ratowic przyjechały inne dzieci, ze wschodnich terenów Polski (obecnie Ukrainy), ze wsi Puźniki. Wiele dzieci zginęło, zostając tam na zawsze. Te, które przyjechały rozpoczęły rok szkolny w obcych Ratowicach. Zapewne wspominały swoje pola, po których biegały i czereśnie, które miały najwięcej owoców. Dzieci z Puźnik w przeciwieństwie do swoich rówieśników z Rattwitz nigdy więcej nie zobaczyły swojej szkoły, wsi i sadów. Puźnik nie ma. Ratowice są… Niech imię szkoły nie tylko przywołuje tych co polegli, tych co przyjechali ale przede wszystkim tym, którzy walczyli o niezapomnienie, da pamięć a tym którzy pragnęli wymazać ofiary i przeszłość, pokazać, że my dzieci z Ratowic, pamiętamy o Dzieciach z Puźnik. Połączymy w jednej szkole wszystkie ratowickie dzieci.

Urodziłam się w Ratowicach, które kocham. Jestem dzieckiem, rodziców którzy chcieli tu mieszkać. Wielu moich kolegów i koleżanek urodziło się tutaj, ale nasi rodzice pochodzą z różnych regionów Polski. Mieszkamy w Ratowicach, bo chcemy! Jesteśmy dziećmi z Ratowic. Karmimy łabędzie, jeździmy rowerami wzdłuż starych lip i będziemy pamiętać o dzieciach z Rattwitz i dzieciach z Puźnik. Niech miejscowość , której nie ma na mapie, powróci właśnie dzięki ratowickim dzieciom.

[module-145]

Dlaczego dzieci..? dzieci z Puźnik?

Były dziećmi

Przeżyły masakrę

Udało im się przejechać setki kilometrów

Ratowice były zniszczone

Nikt na początku nie czuł się tu jak u siebie

Były dzieci a więc musiała zacząć działać szkoła…

Dzieci te odprowadzają swoje wnuki do szkoły

Skąd jesteś babciu?

Jak wyglądała twoja szkoła dziadku?

Mieszkańców Ratowic, którzy przyjechali po wojnie jest coraz mniej. Nadchodzi czas ostatnich opowieści, wspomnień i łez które są czyjąś przeszłością. Dla ludzi z zewnątrz, dla naszych dzieci jest to historia. Czy możemy o niej zapomnieć? Możemy… tylko czy powinniśmy? Ratowice mają swoją historię, swoje korzenie. Wiele jest miejscowości na Dolnym Śląsku, których mieszkańcy przeżyli tak samo tragiczne chwile jak Puźniczanie. W Polsce jest kilka szkół, które złożyły hołd dzieciom z Zamojszczyzny. To, co mnie najbardziej uderza w historii Puźnik to fakt, że miejscowości tej już nie ma. Wielu moich znajomych wspomina, że jego dziadkowie pochodzą z dalekiej Ukrainy. Chcą tam pojechać, zobaczyć, porównują zdjęcia, sprawdzają mapy. Pomagając córce w opracowaniu tekstu chciałam jej wytłumaczyć i pokazać, że nie chodzi tylko o lutową masakrę ludności. Mieszkańcom Puźnik odebrano nie tylko członków rodzin ale pogrzebano ich miejsce życia, na zawsze i ostatecznie co jest bardzo rzadko spotykane. To co zostało to tylko wspomnienia, których za chwilę także nie będzie. Przywołanie w nazwie szkoły dzieci z Puźnik będzie niezwykłym świadectwem naszej społeczności o pamięci, hołdzie i szacunku dla przodków naszych Ratowic.

Mając nadzieję na życie w pokoju, wierzę, że za kolejne kilkadziesiąt lat dzieci w Ratowicach będą dalej karmić łabędzie i chodzić do szkoły. Będą miały to szczęście znać swoje korzenie, historie prababć i dziadków. Ta odległa historia mówiąca o dzieciach z dalekiej Polski będzie im przypominać że ich korzenie sięgają daleko i pomimo, że mapy nie wspominają nic o tym a historia zbyt mała aby znaleźć się w wielkich podręcznikach zostanie uratowana. Mieszkańcy Pużnik nie mieli prawa głosu gdy do nich strzelano, nie mogli się sprzeciwić gdy musieli wyjechać. My mamy prawo przywrócić im głos i miejsce, ponieważ Ratowice to także Puźniki.