ᴛᴀᴊᴇᴍɴɪᴄᴀ ғᴀʙʀʏᴋɪ “ʙᴜɴᴀ ɪɪɪ” ᴡ ʀᴀᴛᴛᴡɪᴛᴢ/ʀᴀᴛᴏᴡɪᴄᴇ

Styczeń 1940 rok Rattwitz/Ratowice.
Do Rattwitz/Ratowic przyjeżdża z zadaniem budowy fabryki kauczuku i gumy (buny)
Max Faust. Max Faust jest starszym inżynierem w koncernie I.G.Farben. Teraz jako
kierownik budowy będzie realizował Vierjahresplan (4-letni plan rozwoju
gospodarczego III Rzeszy, którego komisarzem był Herman Göring). W styczniu
zaczyna się pierwszy etap budowy fabryki – obiekty obrony przeciwlotniczej fabryki,
zgodnie z wytycznymi planu.
Historia planu budowy fabryki kauczuku w Rattwitz sięga 1939 roku. W październiku
odbyła się pierwsza wizytacja w Rattwitz, a zaledwie miesiąc później, 10 listopada
1939 r., odbyło się spotkanie w Roscisławicach, na którym zatwierdzono plan
budowy Buna-Werk III. (Na spotkaniu poruszany był temat pracowników
przymusowych, jeńców z Francji, Polski oraz Żydów).
Zarząd I.G Farben od samego początku przeciwny był planom budowy fabryki w
Ratowicach, wolał rozbudowę swojej fabryki w Ludwigshafen. Ostatecznie plan został
zatwierdzony przez koncern.
W 1940 r. Gumę Buna produkowano w trzech zakładach w Rzeszy Niemieckiej: w
Schkopau, Ludwigshafen i Hüls. Miejsca te znajdowały się w pobliżu zewnętrznej
granicy Rzeszy i były postrzegane jako zagrożone. Po początkowych sukcesach
niemieckiego Wehrmachtu (okupacja Polski i Francji w ciągu kilku krótkich miesięcy)
prace nad budową dodatkowej fabryki Buna w Rattwitz koło Breslau zostały
porzucone (lipiec 1940), ponieważ nie przewidywano już potrzeby produkcji gumy w
dodatkowej fabryce. Dopiero po przegranej wojnie powietrznej z Anglią stało się
jasne, że wojna potrwa długo, a tym samym stworzy ciągły popyt na duże ilości
materiałów, ponownie podjęto plany budowy kolejnej fabryki gumy. Ponadto w tych
planach wezwano zakład do produkcji innych materiałów syntetycznych.
“…i dobrze że nie powstała..”
W grudniu 1940 roku ponownie rozpatrywano wznowienie budowy fabryki w Rattwitz,
ale decyzja już zapadła. Nowa lokalizacja fabryki gumy została zatwierdzona . Przy
budowie i funkcjonowaniu fabryki zginęło około 30 000 więźniów obozu KL Monowitz
(Auschwitz III)
Historia planów i budowy fabryki I. G. Farben Rattwitz była tłem walki o wpływy.
Graczami w tej “grze” byli: Otto Ambros i jego przyjaciel Heinrich Himmler, Hermann
Göring, Regierungspräsident Dr, Kroll.
Plany fabryki I.G. Farben skrywają niemieckie archiwa. Może kiedyś je poznamy.
I.G. Farbenindustrie miał 42,2% udziałów w spółce Degesch (Deutsche Gesellschaft
für Schädlingsbekämpfung) produkującej cyklon B, który był wykorzystywany przez
Niemców do eksterminacji. Z koncernem współpracowali lekarze prowadzący także
eksperymenty pseudomedyczne na więźniach niemieckich obozów koncentracyjnych
(np. wstrzykiwanie benzyny syntetycznej w serce i inne). W Auschwitz-Birkenau
współpracownikiem IG Farben oraz Bayer był m.in. zbrodniarz wojenny Helmut
Vetter, który na więźniach badał tolerancję leków. Przedsiębiorstwo dostarczało
także oddziałom SS metanol, za pomocą którego uśmiercano więźniów i spalano
zwłoki w krematoriach.

Bogdan Lenart

Źródła:

Profit Oder Moral, Buna-Werk Auschwitz: Die maßgeblichen Entscheidungsgründe
der IG Farben für …,Standortwahl Auschwitz
Die Rolle des KL Auschwitz im Entscheidungsfindungsprozess der IG-Farben für die
Standortfrage des Buna-Werks IV, Wikipedia.
https://www.polskaniezwykla.pl/…/26274,oswiecim-buna…
Kompleks Umocnień Ratowice, OPENCACHING.pl

Post Author: Marcin